zaterdag 22 september 2012

hieperdepiep


Het zou een prachtige dag kunnen worden. Alles is er: augustuszon, spannend boek, koffie en een zachte stoel. De achtertuin wenkt mij. Nauwelijks heb ik mij geïnstalleerd of een luide telefoontune  klinkt over de heg. Daarna hoor ik de wat lijzige stem van de buurvrouw: ‘Ja, dank je wel. Nou, heerlijk hè? Ja, die komen straks ook. Nou, goh, leuk dat je even belde.’
Ik lees verder en probeer me af te sluiten voor de geluiden om mij heen. Dat gaat goed totdat de kleinkinderen van de buurvrouw zich met een luid ‘lang zal ze leven’ aankondigen. Vanaf dat moment vult haar tuin zich met een groeiend aantal verjaardagsgasten.
‘Hallo, daar zijn we dan,’ hoor ik een mannenstem zeggen.
‘Ta-tata…waar is de jarige Job?’ vraagt een vrouw met een Duits accent.
‘Lang zal ze leven,’ zingt iemand vanaf een verre straathoek.
Het belooft daar een gezellige middag te worden, met veel harde stemmen want de buurman hoort niet meer zo goed. Met enig fanatisme roer ik in mijn koffie en dwing mijzelf om me niet te ergeren aan de verstoorde zondagsrust. Die ene alinea kan ik toch gewoon nog een keer lezen?
-Hoe oud ben je nou?
-83
-Oh, 83. Ik dacht 84. Hoor je dat Juul? Ze is pas 83.
-Wat zeg je?
-Ze is pas 83.
-Oh, 83. Ik dacht 84.
Ondertussen is de zoon in gesprek met de vader. Ik herken zijn stem. Hij vertelt over zijn tocht met een luchtballon. ‘Je gaat omhoog. Net als in een lift. En dan ga je over de tuinen en dan zie je de mensen zitten.’
‘Is dat niet eng?’, vraagt vader.
‘Nee, het is net als in een lift. Je gaat heel rustig omhoog en dan zo over de tuinen en dan zie je de mensen zitten.’
‘Niks voor mij.’
‘Als jij je weer beter voelt dan gaan we samen een keer.’
‘Niks voor mij,’ zegt de vader.
De buurman van een paar huizen verderop komt langs. ‘Volgens mij is er hier iemand jarig’, schreeuwt hij over iedereen heen. Hoe raadt hij het zo?
‘Wilt u auch taart?’,vraagt de vrouw met het Duitse accent. Ja, hij wil wel taart.
 -Nee, de buurvrouw is geen 84.
-Ja, een ballonvaart is heel leuk en niet eng.
-Ja, ik ook graag taart. Niet zo’n groot stuk hoor.
-En heb je al gehoord dat onze Henk weer uit het ziekenhuis is?
-O ja? Hoe oud is Henk eigenlijk?
-86.
-Oh, 86?
-Ja, 86.
-Wie lust er nog een stukje taart?
Iedereen praat nu door elkaar en met enige regelmaat voegen zich nieuwe gasten aan het gezelschap toe. ‘Lang zal ze leven’ en ‘Hieperdepiep hoera’ schalt herhaaldelijk over de heg. Na de zesde aubade zingt er niemand meer mee en de nieuwkomer hieperdepiept zelf maar wat in het wilde weg.
Hoe vaak kun je een alinea opnieuw lezen zonder dat de ergernis de concentratie onmogelijk maakt?  Na drie keer is mijn geduld op. Het is inmiddels half 12 en ik klap het boek dicht. Binnen is het koel en stil. Ik installeer mij op de bank met een bakkie troost. Het had zo’n mooie dag kunnen zijn…