woensdag 8 mei 2013

Met de billen bloot.


Nog negen dagen. Ik zou natuurlijk vandaag een noodkreet naar de uitgever kunnen sturen. Iets in de trant van ‘ik zie toch maar af van publicatie want ik ga eerdaags solliciteren op een droombaan waarbij ik een smetteloos cv wil kunnen overhandigen’. Of ik vertel ze dat mijn kinderen nu net in een kwetsbare periode zitten en er absoluut geen losbandige moeder bij kunnen hebben. Of misschien moet ik de uitgever wijsmaken dat mijn ouders doodziek zijn en de schande niet zouden kunnen verdragen. En je moet er toch niet aan denken dat zij deze smet in hun laatste levensdagen met zich mee zullen dragen.

Van tevoren heb ik niet kunnen vermoeden wat deze debuutroman voor onrust met zich mee zou brengen. Ik heb geschreven zonder externe, morele censuur. Gelukkig maar, want creativiteit en censuur bijt elkaar. Thuis, achter de laptop aan tafel, voelde ik mij God in Fantasieland. Ik schudde personages, verhaallijnen en spanningsbogen uit mijn mouw. Mijn betrekkelijk veilige anonimiteit vertoont nu scheuren en dat maakt dat ik me begluurd voel tot in het diepst van mijn gedachten. Natuurlijk gaat dit boek niet over mijzelf ook al staat er op elke bladzijde ‘ík’. Maar toch...In de literaire wereld is het niet relevant wat er nu precies echt gebeurd is en wat de schrijver heeft verzonnen. Maar mijn dorp, mijn dagelijks leven, mijn familie en vriendenkring staan mijlenver verwijderd van literatuur. Staat er  geschreven dat ik de hond heb doodgeschoten, dan is dat zo. En lezen ze dat ik met een wildvreemde man in een auto heb liggen vozen, dan is dat zo.

Nu nog, om precies te zijn nog negen dagen, leef ik in de illusie dat mijn  schoonmoeder mij een degelijke en lieve meid vindt. Dat mijn vader denkt dat ik slechts wonderschone poëzie schrijf. Nu nog kan ik zonder rode wangen over straat en een ijsje halen zonder dat ik mij afvraag wie mijn boek heeft gelezen, wie er wat van vindt. Ik zou kunnen zeggen dat ik mij hier niets van aantrek, dat ik mij niet naakt voel omdat het helemaal niets met mij te maken heeft. Toch? 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten