vrijdag 9 maart 2012

tabula rasa?


 Hè, hè, ze zijn de deur uit. En nu maar hopen dat ze goed terecht komen. Ik heb mijn best gedaan en tot het allerlaatste moment geprobeerd om de puntjes zorgvuldig op de i te zetten. Ik hoop dat ze hun weg vinden, zonder al te veel correcties. Ze zijn natuurlijk allang geen onbeschreven blad meer, toch was er ooit wel sprake van een tabula rasa. Hoewel;
ze zijn ontsproten aan mijn gedachtegoed en mijn signatuur staat er duidelijk in verweven. Nature- nurture is hier geen vraag meer; ik ben een product van de wereld om mij heen en daarmee kleur ik ook mijn omgeving en mijn creaties. Jan Arends heeft dat mooi verwoord in zijn  gedicht:
Er denkt
in mij
wat niet van mij is.
Als ik denk
denk ik behoedzaam
met het andere mee.
Wat ik
van verstand vind.
Het is
wat ik van het leven
begrepen heb
dat in mij denkt.

Vanochtend lagen de ze nog bij mij op de keukentafel. In elke zachtgele enveloppe een exemplaar van mijn manuscript, mijn kind, mijn gebroed. Nu liggen ze elk op een bureau van een uitgever. Iemand gaat het lezen, een alinea, een flard uit het midden, dan terug naar het begin of haastig bladerend naar de laatste pagina. ‘Is het wat?’, vraagt een collega. ‘Hm, ‘k weet nie’, zegt de redacteur, ‘lees jij ‘t eens.’
Zo worden op vijf uitgeverijen de komende tijd mijn enveloppen uitgepakt en al dan niet te licht bevonden. En ik zal thuis wachten. Eerst een paar dagen (ze vinden het geweldig, ze kunnen elk moment bellen en vragen of ik onmiddellijk kan komen), dan een paar weken (ze hebben het heel druk en ze willen het toch zorgvuldig beoordelen, ze zullen nu wel snel mailen), of ik wacht wel vier maanden ( het is helmaal niets, waardeloos, een blamage, wie denk ik wel dat ik ben, tuurlijk laten ze daarom niets horen).
een tip van de sluier ;-)
‘Beste uitgever’, zo zou ik het liefst in een bijlage schrijven, ‘wees genadig; dit kind verdient een eerlijke kans, het heeft 'n prachtige kern ook al oogt het misschien wat oppervlakkig. U moet er misschien even aan wennen maar dan zult u het goud royaal kunnen delven!’
Maar ja, een kind moet je loslaten, zeggen ze en of je project geslaagd is, weet je soms pas jaren later als het allang geen tabula rasa meer is!

   

Geen opmerkingen:

Een reactie posten